متضادتر

گاهی انقدر فکر میکنم که تمام زمان و زمین دور افکارم میچرخند ... مثل دیوانه ای مست و چشم از حدقه بیرون زده خط روبرویم را دنبال میکنم و باز فقط فکر میکنم ... در دنیای امپراتوری تضادها هر چه خود را بیشتر به بیرون پرتاب میکنیم بیشتر در خود فرو میرویم ... هرچه بیشتر میخواهیم دیگران را بشناسیم خود را میبینیم ... چیزی که از دیگران میبینیم آیینه ی درونیات خودمان است ... حرفی که به دیگران میزنیم در واقع تمام اندیشه هایی است که درونمان درباره خودمان انبار شده و بیرون میپاشد ... هر فحشی، ناسزایی، مهربانی، لطف، خدمت ... هرچه می اندیشیم برای دیگری است در واقع برای خودمان است ... دنیا گویی آیینه ای به وسعت هر چیزی جز خودمان جلویمان گرفته که تنها میتوانیم خود را ببینیم ... تنفر اینجا بزرگترین پارادوکس ممکن است ... که از خود متنفر میشوند و آن را به صورت دیگران استفراغ میکنند ... برعکس ... هرچه درون خود بیشتر میرویم گویی جهان بیرون را بیشتر شناخته باشیم و به دیگران بیشتر لطف کرده ایم ... که هر قدم که در پاکی بر میداریم هدیه ای است به دیگران نه به خود!!! همه مان آیینه وار میچرخیم و گوش میدهیم ... هر آنچه بیرون است خودمانیم و هر آنچه درون است غیر ... مستانه هوشیاریم و متفکرانه مست !!

در تضادهای بیشمار عامل تشدید است که میان دو سر تضاد جدایی ایجاد میکند ... خوب ها همیشه بهتر و بد ها همیشه بد تر میشوند ... فقیر دائم فقیر تر و دارا همواره داراتر میشود ... و بزرگترین تضاد انتخاب است!!! همه چیز انتخاب توست در جایی که هیچ انتخابی نداشته ای!! ... عدل در بی عدالتی و ناهمسانی تعریف میشود ... خوبی در میان بدی مفهوم میابد ... بخشش را بزرگترین مال اندوزان انجام میدهند ... دیوانگان صادقانه فریاد میزنند و اندیشمندان ریاکارانه سکوت میکنند ... عاشقان تیشه به ریشه ی روان هم میزنند و فارقان مهربانانه همدیگر را آرام میکنند ...

این است دنیای ناز ما ... چیزی که برای خود ساخته ایم ... یا چیزی که تصور میکنیم !!!